Некаторыя механізмы па абароне ад дыскрымінацыі ў рэкламе існуюць, аднак прамая забарона дыскрымінацыі адсутнічае. Разам з тым, у беларускім заканадаўстве змяшчаецца вызначэнне «неэтычнай рэкламы», да якой адносяцца ў тым ліку абразлівыя словы, параўнанні, вобразы ў адносінах да выгляду, узроставай групы, полу і інш. (артыкул 26 Закона Рэспублікі Беларусь ад 10.05.2007 N 225 -З «Аб рэкламе»).
Міністэрства гандлю і мясцовыя выканаўчыя органы Рэспублікі Беларусь у межах сваёй кампетэнцыі папярэджваюць і ўстараняюць факты неналежнай рэкламы. Нягледзячы на гэта, на практыцы ў Беларусі дыскрымінацыйная рэклама паўсюдна распаўсюджана. Вызначэнне этычнасці/неэтычнасці рэкламы (і, адпаведна, дазвол/ забарона на рэкламу) часцей за ўсё грунтуецца на існых стэрэатыпах, традыцыйных уяўленнях пра выяву жанчыны. І, як правіла, асобы, якія прымаюць такія рашэнні, недастаткова валодаюць ці зусім не валодаюць ведамі аб крытэрах дыскрымінацыі. У такіх умовах патрабуюцца сістэмныя змены падчас адзнакі рэкламы на прадмет дыскрымінацыі.
Міністэрства гандлю і мясцовыя выканаўчыя органы Рэспублікі Беларусь у межах сваёй кампетэнцыі папярэджваюць і ўстараняюць факты неналежнай рэкламы. Нягледзячы на гэта, на практыцы ў Беларусі дыскрымінацыйная рэклама паўсюдна распаўсюджана. Вызначэнне этычнасці/неэтычнасці рэкламы (і, адпаведна, дазвол/ забарона на рэкламу) часцей за ўсё грунтуецца на існых стэрэатыпах, традыцыйных уяўленнях пра выяву жанчыны. І, як правіла, асобы, якія прымаюць такія рашэнні, недастаткова валодаюць ці зусім не валодаюць ведамі аб крытэрах дыскрымінацыі. У такіх умовах патрабуюцца сістэмныя змены падчас адзнакі рэкламы на прадмет дыскрымінацыі.
Артыкул створаны на базе матэрыялаў даклада Anti-Discrimination Centre.