Палягчаем жыцце
беларусаў за мяжой

PAMYŁKA ZIN

Папулярызаваць навуку і стварыць беларускую супольнасць навукоўцаў
Lixtar Media паразмаўляў з Палінай Лістапад, адной з сустваральніц PAMYŁKA ZIN. Зін — гэта невялікі незалежны часопіс, створаны з мэтай папулярызацыі навукі і распаўсюджвання ведаў.
— Ідэя з’явілася з рэчаіснасці, — распавядае Паліна. — Святлана Волчак з Юрыем Адамавым (абое — сустваральнікі) абменьваліся літаратурай. І неяк у размове яны пагадзіліся ў тым, што не стае навуковай літаратуры па-беларуску. Да таго ж, Юра паказаў Свеце свае навуковыя лісты, якія ён пісаў палітычным вязням (цяпер Юра сам палітзняволены). Света адразу ж распазнала ў іх патэнцыйныя артыкулы для зіну!
У хуткім часе пасля сустрэчы, Святлана распавяла Паліне пра гэтую думку-ідэю:
«Мне яна вельмі спадабалася, і я прапанавала сваю дапамогу ў стварэнні візуальнай часткі (дызайн і вёрстка). Мы пачалі думаць пра назву. Я стварыла дошку ў Trello, куды мы заносілі нашыя варыянты. Пасля зладзілі ў сваіх прыватных профілях галасаванне. І гэтак «Памылка вымярэння» пераўтварылася ў «Памылку». Бо, калі я стварала лагатып, была важная лаканічнасць. А пасля мы падумалі, што слова «памылка» дужа файнае! Яно вельмі блізкае да навукі, бо навуковыя адкрыцці часам здараліся дзякуючы памылцы. Ну, і памылка — гэта важны складнік нашага жыцця. Увогуле ў беларускім кантэксце слова «памылка» мае адмоўнае адценне. А мы хочам паказаць сваім назовам, што памылка — гэта не дрэнна. Гэта частка жыцця».
Пасля таго, як выбралі назву, чат у Фэйсбуку пераўтварыўся ў асобную старонку ў Інстаграм і пошту (pamylka.zin@gmail.com). Распачаўся пошук аўтараў. Як кажа Паліна, у першы нумар напісалі па артыкуле кожны з сустваральнікаў, а артыкул Юрыя пра гісторыю камп’ютарных манітораў быў акурат адным з лістоў. Таксама далучыліся сябры і знаёмыя.
— Гэтак мы назбіралі першы нумар. Калі мы ўжо вярсталі першы нумар, я напаткала старую прыяцельку — Настасьсю Кахан. І яна, на нашую вялікую радасць, пагадзілася вычытваць тэксты. Такім чынам яна таксама зрабілася сузаснавальніцай і моўнаю рэдактаркаю «Памылкі». Працэс быў доўгі, недзе паўтара гады ў нас сышло, каб выпусціць першы нумар. Пасля рэлізу першага нумару пра нас напісала шмат выданняў, такім чынам больш людзей даведаліся пра нашае існаванне. Колькасць падпісантаў у нашым Instagram павялічылася ў геаметрычнай прагрэсіі! І калі, напрыклад, у першым нумары вокладкі малявалі Аляксандра Давыдзенка і Света Волчак, то ўжо ў другім нумары да нас далучылася значна больш мастакоў, і амаль кожны артыкул быў аздоблены новым творцам, — дзеліцца Паліна.
Друкаваны нумар і інтэрактыўную pdf-версію зіну заўжды можна набыць на пляцоўцы Buy me a coffee. Таксама часопісы ўзяла на рэалізацыю кніжная крама ў Вільні «Гартайка».
— З друкарняю нам таксама пашанцавала, — распавядае Паліна. — Нам параілі звярнуцца да беларускай ініцыятывы byProsvet, якія нас злучылі з друкарняю ў Вроцлаве. Там вельмі файная каманда, з якой, як модна цяпер казаць, мы злавілі мэтч. Мы ўвесь час на сувязі, абмяркоўваем тэхнічныя моманты і магчымасці друку. Друкарня выпускае партыю і дасылае Свеце. А Света – па ўсім свеце, апроч Беларусі і Расеі.
Адна з мэтаў «Памылкі» — стварыць беларускую супольнасць навукоўцаў у галінах дакладных і прыродазнаўчых навук:
— Мы заўжды радыя навукоўцам: як у якасці аўтараў артыкулаў, так і ў якасці рэцэнзентаў артыкулаў. Імаверна, у будучыні нам удасца зладзіць пэўнае навуковае кам’юніці, якое спрычыніцца да будаўніцтва палескага калайдара.
Таксама мы будзем радыя новым мастакам. Бо гэта цудоўна, калі мастацтва спрычыняецца да папулярызацыі навукі. Мы не пытаем статусаў, адукацыі і г. д. Галоўнае, каб чалавек меў сапраўдны інтарэс і жаданне далучыцца да супольнасці адной, а мо і большаю колькасцю працаў.
У новых нумарах мы будзем старацца даваць перавагу новым мастакам. Толькі ў выпадку, калі да артыкулу трэба будзе намаляваць больш за адну выяву, згодна з нашым прынцыпам супрацы, мы будзем тэкст прапаноўваць мастаку, з якім ужо працавалі.
Таксама мы шукаем чалавека для дапамогі ў камунікацыі з аўтарамі.
І, вядома, мы будзем радыя падабайцы і распаўсюду! — распавядае Паліна.
Асноўны збор грошай на праект ідзе праз набыццё зінаў.
Праз месяц ад рэлізу нумару менеджарка супольнасці (Святлана) адпраўляе ўзнагароду кожнаму, хто спрычыніўся да “Памылкі”.
Таксама Святлана знайшла спонсара, які падтрымаў выхад першага нумару, і частку сабраных грошай перанакіравалі на падтрыманне Юрыя. А выпуск другога нумару падтрымалі беларусы Эстоніі – фонд "FRIIDA BELL і ESTDEV – Estonian Development Cooperation Center".

Падтрымаць PAMYŁKA ZIN можна праз пляцоўку Buy me a coffee. Можна стаць мэмбэрам: то бок кожны месяц у вас з карткі будзе спісвацца 10 еўра. Мэмбэр аўтаматычна будзе атрымліваць лінк на інтэрактыўную pdf-версію, а таксама друкаваны асобнік. Можна проста набыць каву на любую суму, пачынаючы ад пяці еўраў. Можна набыць адзін з лотаў.
— Мы камандаю заўважаем, што з прыростам супольнасці пачынае расці якасць. Напрыклад, у трэцім нумары чытачоў будуць чакаць вельмі цікавыя і грунтоўныя артыкулы. Уся нашая рэдакцыя вельмі ўсцешаная тым, што новыя аўтары пішуць тэксты і дасылаюць іх нам. Таксама вельмі цікава назіраць за разнастайнасцю творчага палёту ўсіх мастакоў! Бо да кожнага артыкулу ідзе новы мастак. І чалавек у сваёй стылістыцы ды згодна з разуменнем тэксту стварае выяву.
А яшчэ ў трэцім нумары мы будзем анансаваць прэмію «Бізон Гіґс». Гэта прэмія беларускім навукоўцам з галінаў дакладных і прыродазнаўчых навук ад PAMYŁKA ZIN. І няхай будзе з намі сіла навукі!» — Паліна Лістапад.
Выявы ў артукуле: PAMYŁKA ZIN
Матэрыялы па тэме: